بعضی از آدم‌ها تصور می‌کنند، اگر کاری را می‌توانند انجام دهند، حتما باید آن کار را انجام دهند.
یا این‌که خودشان را متعهد می‌دانند، اگر درخواستی از آن‌ها شد، در واکنشی سریع، جواب مثبت بدهند.
در نظر داشته باشیم که ما در برابر درخواست دیگران، هیچ‌گاه ملزم به “بله” گفتن نیستیم و با دقت به این نکته‌ی کلیدی است، که می‌توانیم به خودمان اجازه‌ی “نه” گفتن بدهیم.
با نگفتن “نه” ممکن است عواقب ناخوشایندی در انتظارمان باشد.

وقتی همواره “بله” می‌گوییم (“نه” نمی‌گوییم)، باعث می‌شویم که افراد بیش‌از‌حد به ما متکی شوند و به‌صورت مرتب برای انجام کارهای خودشان از ما درخواست کمک نمایند، تمرکزمان را بر فعالیت‌های از پیش برنامه‌ریزی شده و اهداف‌مان از دست می‌دهیم، از دنبال کردن علاقه‌مندی‌هایمان جا می‌مانیم و در بسیاری از مواقع مجبور به زیر پا گذاشتن ارزش‌های شخصی خود می‌شویم.

بسیاری از دانشجویان و دانش آموزان از همان دوران ابتدایی به دنبال روش های درس خواندن صحیح بوده‌اند. از شیوه‌هایی مانند حفظ کردن گرفته تا حبس کردن خود در یک اتاق ولی ما در اینجا شیوه‌های موثری برای مطالعه را آورده ایم.

بدیهی است که درس خواندن با بعضی از شیوه‌هایی که اکنون بین دانش‌آموزان رایج است، بجز وقت تلف کردن، ثمره دیگری ندارد. آنها باید بدانند درس خواندن هنری است که ظرافت‌های خاص خود را دارد، در صورتی که این ظرافت‌ها به کار گرفته شود، موفقیت حتمی است.

از همین رو سعی کرده ایم تا در متن زیر روشهای صحیح مطالعه و اصول آن را مرور کنیم.

یک نفر گفت: «از نظر من خصوصیات یه مدرسه خوب فضای بزرگ محیط آموزشی است و كادری كه با مهربانی و احترام با بچه‌ها برخورد کنن.» دیگری ادامه داد: «یه مدرسه خوب، برنامه آموزشی منظم و بدون استرسی رو برای بچه‌ها داره، برنامه‌ها و روش‌هایی که یه جورایی دانش آموزا بتونن علاقه‌شون رو تو بعضی زمینه‌ها پیدا کنن. به نظرم شلوغ نبودن مدرسه و یه دست بودن بچه‌ها از نظر فرهنگی هم شرطه...» در این بین، مادر ایمان که هنوز مدرسه‌ای را برای ثبت نام پسرش در نظر نگرفته بود با خود فکر کرد: «باید تحقیق بیشتری درباره یه مدرسه مناسب داشته باشم...»

چرا برای کودکی که هنوز معانی کلمات را نمی داند، باید کتاب خواند؟ چرا برای کودک نوپایی که نمی فهمد، باید شعر و ترانه خواند؟ چرا فرزندان ما به تلویزیون تمایل بیشتری نشان می دهند تا کتاب؟ چرا کودکان دل بند ما اسیر بازیهای متنوع کامپیوتری شده اند و حاضرند ساعت ها روبه روی کامپیوتر بنشینند اما یک ساعت مطالعه ی غیردرسی نداشته باشند؟ چرا پدر و مادرها رسیدگی به تکالیف درسی فرزندان شان را مهم تر از خواندن کتاب های جالب و دانستنی های علمی برای آن ها می دانند؟ این تفکر نادرست از کجا ناشی می شود؟ چرا کتاب از سبد خانوار ما حذف شده در حالی که خریدن بسیاری از وسایل تفریحی و سرگرمی و حتی خوراکی های رنگارنگ جای گزین این محصول فرهنگی شده است؟ و در نهایت، چه عاملی خانواده ها را در مقابل بی رغبتی فرزندان شان به مطالعه، قانع کرده است؟ یا به عبارتی عامیانه تر: چه چیزی بهانه ی کافی به دست والدین داده است؟

توانایی همدلی یعنی قابلیت شناخت احساسات دیگران؛ توانایی همدلی یعنی اینکهفرد بتواند زندگی دیگران را حتی زمانی که در آن شرایط قرار ندارد ، درک کند. همدلی به فرد کمک می کند تا انسان های دیگر وقتی که با ما متفاوت هستند را بپذیریم و به آن ها احترام بگذاریم.

همه ما در زندگی با موقعیت هایی روبرو می شویم که به درستی عمل نکنیم سلامت روانی خودمان و دیگران به خطر می افتد. این موفقیت ها مختلف هستند. به طور مثال: چگونه با دوستان و اطرافیان خود ارتباط برقرار کنیم؟ چگونه مسئولیت های جدید را بپذیریم ؟ چگونه تصمیم بگیریم؟چگونه مشکلاتمان را حل کنیم؟ چگونه با ترس ، اضطراب ، ناکامی ، افسردگی و فشارهای روانی مقابله کنیم؟